tarafndan falcon Ç.a. 17 Apr. 2007, 17:34
SEYİD ƏZİM ŞİRVANiDƏN LƏTİFƏ
Cüha əksər övqat təhsili-məişət dalınca getməzdi. Bir gün
övrəti ona dedi ki, hərgah bundan sonra hər gün sübh evdən
dışarı çıxmasan, axşama kimi iyirmi quruş pul gətirməsən,
səni evə qoymayacağam. Bu şərtlə onu evdən çıxartdı.
Cüha o gün axşamacan gəzdi, dolandı, əlinə bir şey gəlmədi.
Şəhərin kənarında bir xaraba var idi, özünü ona yetirdi.
Bir guşədə məxfi oldu, qərar tutdu, dəryayi-fikrə qutəvər
oldu. Bu əsnadə gördü ki, bir dərviş həmin xarabaya daxil
oldu, bir tərəfdə əyləşdi. Bir az vaxtdan sonra dərviş
dağarını çıxartdı. Bir çıraq yandırdı və dağardan bir
qədər mum çıxartdı. O mumdan bir şəkil tərtib elədi,
qabağına qoydu, dedi ki, bu Adəmdir. Ona xitab elədi ki, ey Adəm,
xudavəndi-əhədiyyət səni yaratdı və cənnətdə sənə mənzil
verdi, ənvaü əqsam sənə nemətlər verdi. Buğdanı yeməkdən
səni nəhy elədi. Müxalifət elədin, buğdanı yedin. Səni
behiştdən çıxarıb dunyaya saldılar və biz də sənin
sülbündən vücuda gəldik. Nə qədər ki, sağıq, gərək
ələddəvam təhsili-məaş üçün məşəqqətlər çəkək; elə ki, vəfat
elədik, öz üsyanımızın babətindən əzabda olaq.
Bəs dərviş əsanı getürüb, onu əsa ilə döydü və sındırdı.
Yenə mumdan bir surət tərtib elədi. Onun adını Həvva qoydu,
dedi ki, ya Həvva, nə səbəb sən nəimi-behiştdən göz yumdun və
Adəmi buğda yeməyə təhris və tərğib elədin, ta ki buğdanı yedi?
Onu da əsa ilə sındırdı. Və yenə bir surət tərtib elədi, onun
adını şeytan qoydu, dedi ki, ey məlun, sən məlaikeyi-müqərrəb
cümləsindən idin. Öz həddindən təcavüz elədin və Adəmə
səcdə eləmədin, ta ki səni əsfəlüs-safilinə atdılar.
Dübarə Həvvaya vəsvəsə verdin, onu buğdanı yeməyə vadar
elədin və onun övladından dəxi əl çəkmirsən, həmişə onları
yoldan çıxardırsan, iğva edirsən. Bəs əsanı onun başına
vurdu, onu da sındırdı. Və habelə, mumdan yenə surətlər tərtib
elədi, hər birinin adını [bir] peyğəmbər qoydu və övliya qoydu,
hər birinə bir təqsir qərar verdi, onları da sındırdı.
Tainki növbəti-axırda bir surət tərtib elədi, onun adını rəbbi-
əla qoydu. Bir neçə təqsirlər dəxi ona sabit elədi, itab və
xitab qıldı. Çün istədi əsanı onun başına endirsin, Cüha
yerindən qalxdı, dedi ki, ey dərviş, bir saat səbr elə ki, mən
iyirmi quruşumu ondan alım. Əgər allahı da öldürsən, gərək
mənim iyirmi quruşumu özün verəsən. Ondan ötrü ki, əgər pulu
almamış evə getsəm, övrət məni evə qoymayacaq.
Dərviş Cühanın sövtündən vəhşət edib, qorxudan hər nə ki
varı idi, xarabada qoyub qaçdı.
Cüha yerindən qalxıb, dərvişin şeylərini götürüb evə gəldi.
O cümlədən yüz qızıl pul o şeylərin içində var idi. Qapını
döydü, övrəti qapının dalına gəldi; dedi ki, hərgah iyirmi
quruşu gətirmisən, qapını açacağam və illa yox.
Cüha dedi ki, qapını aç. İyirmi quruşun əvəzində yüz qızıl
gətirmişəm.
Övrət qapını açdı, gördü ki,doğru deyir. Ondan əhval-pürsan
oldu ki, necə oldu ki, bu qızılları ələ gətirdin?
Dedi ki, o səbəb ki, allahı ölümdən qurtardım, bu neməti mənə
qismət elədi, Və keyfiyyəti bəyan elədi.