Maraqlı hekayeler

Salam! Deyirem kimin eline maraqlı ibretamiz bir az qısa hekayeler düşse bura yazsın. Biz de fikir bildirek.Men ilk hekayeni yazıram. Hekayeni türk dilinde tapmışam deyene orijinal metnini yazacam. Sonra edilecek mız-mızları da indiden qebul elemirem.

Salam!
*Harika bir öykü...*
Japonya'da bir çocuk 10 yaslarindayken bir trafik kazasi geçirmis ve sol
kolunu kaybetmis. Oysa çocugun büyük bir ideali varmis. Büyüyünce iyi bir
judo ustasi olmak istiyormus.
Sol kolunu kaybetmekle birlikte, bu hayali de yikilan çocugunun büyük bir
depresyona girdigini gören babasi, Japonya'nin ünlü bir Judo ustasina gidip yapilacak
bir seyin olup olmadigini sormus..
Hoca: Getir çocugu ..bir bakalim, demis.
Ertesi gün baba-ogul varmislar hocanin yanina.. Hoca çocugu süzmüs ve:
Tamam demis..yarin esyalarini getir, çalismalara basliyoruz.
Ertesi gün çocuk geldiginde hocasi ona bir hareket göstermis ve
"bu hareketi çalis "demis.
Çocuk bir hafta ayni hareketi çalismis.. Sonra hocasinin yanina
gitmis. Bu hareketi ögrendim baska hareket göstermeyecek misiniz?"
diye sormus.
Hocanin cevabi: -Çalismaya devam et olmus...
2 ay,3 ay,6 ay derken çocuk okuldaki bir yilini doldurmus.. Çocuk bu
bir yil boyunca hep o ayni hareketi tekrarlamis.
Hocanin yanina tekrar gitmis:
Hocam bir yildir ayni hareketi yapiyorum bana baska hareket
göstermeyecek misiniz?
- Sen ayni hareketi çalis oglum . Zamani gelince yeni harekete geçeriz...
2 yil ,3 yil, 5 yil derken çocuk judodaki 10. yilini doldurmus.
Bir gün hocasi yanina gelip. ..."Hazir ol ! " demis..
"Seni büyük turnuvaya yazdirdim.Yarin maça çikacaksin!". .
Delikanli sok olmus.. Hem sol kolu yok hem de judo da bildigi tek hareket
var.
Ünlü judocularin katildigi turnuvada hiçbir sansinin olmayacagini düsünmüs;
ama hocasina saygisindan ses çikarmamis.
Turnuvanin ilk günü delikanli ilk müsabakasina çikmis. Rakibine bildigi tek
hareketi yapmis ve kazanmis. Derken.. ikinci, üçüncü maç....çeyrek, yari final ve
final...
Finalde delikanlinin karsisina ülkenin son on yilin yenilmeyen sampiyonu
çikmis. ....
Tam bir üstat delikanli dayanamayip hocasini yanina kosmus..
"Hocam hasbelkader buraya kadar geldik ama rakibime bir bakin hele..
Bende ise bir kol eksik ve bildigim tek bir hareket var..bu kadar bana
yeter..bari çikip ta rezil olmayayim izin verin turnuvadan çekileyim.."
-Olmaz demis hocasi. Kendine güven,çik dövüs. Yenilirsen de namusunla yenil.
Çaresiz çikmis müsabakaya. Maç baslamis. Delikanli yine bildigi o tek
hareketi yapmis ve tak.! Yenmis rakibini sampiyon olmus. Kupayi aldiktan
sonra hocasinin yanina kosmus:
-Hocam nasil oldu bu is? Benim bir kolum yok ve bildigim tek bir hareket
var.
Nasil oldu da ben kazandim.?
-Bak oglum 10 yildir o hareketi çalisiyordun. O kadar çok çalistin ki,
artik yeryüzünde o hareketi senden daha iyi yapan hiç kimse yok.
Bu bir,
ikincisi de o hareketin tek bir karsi hareketi vardir. Onun için de
rakibinin senin sol kolundan tutmasi gerekir.!
Bunu anlatan dostumuz bir de sunu ekledi:
"Insanlarin eksiklikleri bazen , ayni zamanda en güçlü taraflari
olabilir: Ama yeter ki bu eksiklik kafalarinda olmasin..!! "
(yazan: maalesef bilinmiyor)

Salam Falcon...sen ne vaxt geldin bura?Sendediyin hekayelerden cox var burda..
(basa dusdun de?)..Ozuve yaxsi bax..

Alə uşaq təzə gəlib indidən həvəsini öldürmə də

Salam! Cavid! Maraqlı İBRETLİ hekayen varsa sen de yaz.Sırf yazmaq lsun deye boş-boş şeyler yazma!

Sen de calis menim yazdiqlarimdan bir mena cixar da..Eger cixara bilirsense...
Sen dediyin maraqli hekayelerden gunde birini ITU-nun yemekxanasinda gormek olar...Axirda hamisini yigab kitab seklinde sene hediyye verecem...

Salam! Cavid! Görmek ayrı şeydi o ibretli hekayeleri başqaları ile paylaşmaq ayrı! Bele günde bir ibretli hadise baş verir yaz görek! Biz de heyatı öyrenek, sene minnetdar olaq.

Sen heyati o hekayelerden oyreneceksense,.....onda axirin var...
Heyati nedense oyrenmirsen..heyati yasayaraq oyrenirsen...

Salam! Cavid! Heyatı düz deyirsen yaşayaraq öyrenirler, amma hadiselerden ibret alaraq, başqalarının sehvini bir daha tekrar etmeyerek!

bu mübahisenin doğurdanda yeri yoxdu

Senden soruşan olmadı var ya yox. O terefde yazdığım kimi bura da artıq bu barede heç ne yazmayacam. Xüsusen Qocalıya aiddir bu söz, çünki oterefde söhbet bağlanıb o yene nese yazıb.

adaşlar bu sohbetde haqsızsız size maraqlı deyilse oxumaya bilersiz.ama cox adama maraqlı ola biler .nece ki maraqlıdı

Ala sen ne deyirsen?..Adasa lezzet eliyir nese yazir..vsyo...
Bir de hec kim demedi ki hekayenin yeri yoxdur..Sen deyesen yatib sohbetin evveline baxmamisan.. tak sto...

millet adaşları teklemek isteyirsizse indiden deyim ki bacarmayacaqsız ona göre biznen prinsip aparmayın

Çölde yolculuk eden iki arkadaş hakkında bir hikaye anlatılır.
Yolculuğun bir aşamasında iki arkadaş tartışırlar biri ötekine bir tokat atar. Tokadı
yiyenin canı çok yanar ama tek kelime etmez ve kum üzerine şu sözleri yazar
"BUGÜN EN IYI ARKADASIM BANA BIR TOKAT ATTI."
Yıkanabilecekleri bir vahaya rastlayana dek yürümeyi sürdürürler.
Tokadı yiyen yıkanırken bir batağa saplanır, boğulmak üzereyken
arkadaşı tarafından kurtarılır. Boğulmak üzere olan arkadaş tam
kurtulduktan sonra bir kaya parçası üzerine şu sözleri kazır:
"BUGÜN EN IYI ARKADASIM BENIM HAYATIMI KURTARDI."
Tokadı vuran ve sonra arkadaşının hayatını kurtaran kişi ona
şöyle der; senin canını yaktığımda bunu kum üzerine yazdın ama
şimdi kayaya kazıyorsun.
NEDEN?
Öbür arkadaş ona şöyle cevap verir:
"Biri bizi incittiğinde bunu kum üzerine yazmalıyız ki
bağışlama rüzgarı estiğinde onu silebilsin. Ama biri bize İYİ bir şey
yaparsa onu kayaya kazımalı ki onu hiçbir rüzgar yok etmesin."
IYLIKLERI KAYALARA KAZIMAYI ÖGRENIN."
Denilir ki özel birini bulmak bir dakikanızı alır,onu değerlendirmeniz
bir saat içinde olur,onu sevmek için bir gün yeter ama sonra onu
unutabilmek için bir ömrün geçmesi gerekir.

Büyük bir hava meydanının bekleme salonunda, genç bir bayan uçağına binmek üzere bekliyordu. Uçağın hareketine saatler olduğu için, zaman geçirmek için bir kitap ve bir paket küçük kurabiye satın aldı. Dinlenmek ve kitabını okumak için, VIP salonunda bir koltuğa yerleşti. Kurabiye paketinin durduğu sehpanın yanındaki koltuğa bir adam oturdu. Dergisini açıp okumağa başladı. Genç kadın, ilk kurabiyesini aldı. Adam da bir tane aldı. Bayan çok rahatsız hissetti kendisini ve: “Sinir bir şey! Havamda olsaydım, bu cüretinden dolayı onu yumruklardım!” diye düşündü. Bayan bir kurabiye alıyor, Adam da bir tane alıyordu. Çıldıracak gibiydi bayan. Ama olay çıkarmak istemiyordu. Nihayet son kurabiye kalınca kadın: “Bu küstah adam şimdi ne yapacak?” diye düşündü. Adam son kurabiyeyi aldı; onu ikiye böldü ve bir parçayı kadına verdi. Aaaa! Bu kadarı da fazla! Çok öfkelenmişti şimdi! Kadın sinir içinde kitabını ve diğer şeylerini alıp bir fırtına gibi giriş salonuna, oradan da uçağın içine yöneldi. Uçaktaki koltuğuna oturdu. Gözlüğünü almak için çantasını açtı. Ne görsün? Kurabiye paketi açılmamış, orada duruyordu. Çok utandı. Çok büyük bir yanlış yaptığını anladı. Kurabiyelerinin paketini hiç açmadan çantasına koyduğunu unutmuştu. Oysaki adam, kendi kurabiyelerini hiç sinirlenmeden ve yüksünmeden kadınla paylaşmıştı. Kadın ise kurabiyelerinin paylaşıldığını düşünerek çok sinirlenmişti. Ve şimdi, bu durumu telafi şansı yoktu. Özür dileme olanağı da kalmamıştı. Telafi edemeyeceğiniz dört durum vardır:
(1)
TAŞ...
Atıldıktan sonra!
(2)
Söz...
Ağızdan çıktıktan sonra!
(3)
Fırsat...
Kaçtıktan sonra!
(4)
Zaman...
Geçtikten sonra!
Telafisi mümkün olmayan
durumlara dikkat edin lütfen

Selam ve Sevgilerimle

Bu şəhərdə çox qala bilməyəcəkdi. Artıq hər şey onu sıxmağa başlamışdı.Olan-qalan nəyi var idisə götürüb bu şəhərdən getmək qərarına gəldi və əvvəllər tanımadığı bir ölkəyə üz tutdu. Bu ölkəyə hələ təzə alışmağa başlamışdı ki, bir gün meydanda bir səs eşitdi. Bir adam var gücü ilə :

"Teatr! Teatr! Teatra gəlin! Bu axşam teatra gəlin!"-deyə bağırırdı. Ömründə teatra getməmişdi. Odur ki, maraq onu götürdü. Əvvəlcə biletin satıldığı yeri öyrəndi. Cibindəki pul biletə ancaq çatırdı. Buna baxmayaraq, heç tərəddüd etmədən bütün pullarını verib bilet aldı. Tamaşa vaxtı gəlib çatdı. Bu doğurdan da onun üçün qeyri-adi bir şey idi. Artıq tamaşa qurtarmış, hamı dağılmışdı. Ancaq o, hələ də yerindən tərpənə bilmirdi. Sanki sehrlənmişdi. Birazdan teatrın nəzarətçisi gəldi. Başa düşdü ki, artıq getmək vaxtıdır. Elə qapıdan çıxmaq istəyirdi ki, nəzarətçidən:

-Mənə müdürün otağının yerini deyə bilərsinizmi? Onunla bir şey barədə danışmalıyam-deyə soruşdu.

Nəzarətçi yeri göstərdi. Necə olursa olsun bu teatrda işləmək istəyirdi. Müdür onu diqqətlə dinlədi. Sonra

-Sənə ancaq təmizlik işini təklif edə bilərəm. Ancaq işə götürməmişdən öncə səni yoxlamalıyam. Bizim toz basmış bir kitabxanamız var. Onu təmizlə. Əgər xoşuma gəlsə səni işə götürəcəm - dedi və getdi.

Teatr sanki onu ovsunlamışdı. Elə bu həvəslə də qısa bir vaxtda işini görüb qurtardı. Müdür əvvəcə onun sözlərinə inanmadı. Ancaq otağı görəndə artıq bir söz tapmadı və dedi:

-Artıq özünü bu teatrın işçisi saya bilərsən.

-Axı mənim qalmağa yerim yoxdur-deyə o dilləndi.

-Onda elə burada qalarsan. Səhər tezdən işə başlayarsan. - Müdür bu sözləri deyib qapiya üz tutdu. Çıxmaq istəyərkən geriyə dönüb:

-Hə, yeri gəlmişkən, sənin adın nədir? - deyə soruşdu.

Aldığı cavab isə... "Vilyam Şekspir" idi...

Bəli, Şekspir teatr həyatına bu cür başladı. Onda Şekspirin düz 40 yaşı var idi. Teatrı da elə həyatının bu çağlarında tanıdı və o məşhur əsərlərini də elə bu illərdə yazdı. Öz sənəti üçün bütün ömrü boyu günün ancaq 3 saatını yatdı, səhərlər tamaşalarda oynayır, axşamlar isə yeni tamaşalar yazırdi.

Heç bir şey gec deyil. İnsan istəsə, mümkünsüz görünən şeyləri də həyata keçirə bilər. Yetər ki, insan bunu ürəkdən istəsin və bunun üçün heç bir fədakarlıqdan çəkinməsin.

Dünyaya uşaq gətirmənin üç mənası var.

Birincisi uşaq istəmə hissi ilə bağlıdır.

İkincisi ictimai fikirlə.

Üçüncüsü isə daha eqoist – məni kim saxlayacaq qocalanda? Kim basdıracaq?

O və ya bu məqsədlə uşaq doğulur. Valideynlər onu saxlamağa başlayır. Böyüdürlər. Hələ bir valideyn görməmişəm ki, uşağa desin – sən mənə heç nə ilə borclu deyilsən. Çünki mən səni doğanda səninlə heç bir kontakt imzalamamişam ki, sən mənə nə vaxtsa borc qaytarasan. Nə istəyirsən elə, istəyirsən çıx get, istəyirsən qal, istəyirsən at özünü yeddinci mərtəbədən. Bu sənin həyatındır.

Bütün valideynlər deyir – Sən bizə borclusan. Sən bizi saxlamalisan çünki biz səni saxlamışıq. Sən bizim həyatımızın bir parçasısan. Sənə nəsə olsa biz ölərik. Sənə nəsə olsa anan dəli olar. Sənə nəsə olsa atan özünü öldürər. Baxın bu cümləni bir də yazıram Sənə nəsə olsa biz ölərik. Bu bilirsiniz bizim həyatımızı nəyə çevirir?

Yadınıza salin köhnə Hollivud filmlərini, polis cinayətkarla üz-üzədir. Və cinayətkara qışqırır – at silahını yerə. Cinayətkarsa deyir – sən at silahını yerə... Biz sənin sevgilini oğramışıq bizə nəsə etsən onu öldürərik. Həmin saniyəyə kimi hamı polisin qalib gələcəyinə inanır. Amma son cümlədən sonra nə baş verir? Hə özünüz deyin. Yox gəlin bir yerdə deyək. Polis silahını yerə qoyur və vəziyyət cinayətkarın xeyrinə dəyişir. Çıxış yolu daha da çətinləşir.
Bizim həyatımız da indi belədir. Biz polisik. Həyatdakı çətinliklər isə Cinayətkarlar. Amma o həyatın əlində həmişə bizim valideynlərimiz var. Onlar da deyirlər – Sənə nəsə olsa biz ölərik.
Silahını qoy yerə və həyatın ədalətsizliklərinə təslim ol. Öyrəş. Adiləş. Arzularını unut. Heç yana getmə. Yanımızda qal. Bizi saxla. Biz deyən universitetə get, biz dediyimiz oğlana ərə get. Şikayət eləmə ki, səm bizim əmrlərimizi yerinə yetirə-yetirə öz həyatını itirirsən. Qorxma,sənin də uşaqların olacaq,sən də onların həyatını quracaqsa.Onları idarı edəcəksən .Bax onda da sən yaşayacaqsan.Çünkü bizi də valideynlərimiz istədiyimiz kimi etmişdi. Biz də indi sənin həyatınla yaşayacayıq. Çünkü öz həyatımızın yaxşı illəri keçib.
Məni dəvalieyinlərim zəncirləmək istəyirdi. Amma mən buna imkan verə bilməzdim.
Misirdə hamı FİRONUN yaradıcı olduğuna inanırdı. Onlara deyilirdi ki, hamı həyatına görə FİRONA borcludurlar. Ona görə inək istədiyi vaxt istədiyi dükana girib oranı dağıdıb tökür.Sonra xoşladığı meyvələrdən dişləyib çıxmamış dükanın içində geşəngcə batırır da Gedəndən sonra isə dükanın yiyəsi pərt olmaq əvəziə yerdəki peyinə baxıb sevinir ki, buda müqəddəs allahın hədiyəsidir. Daha bilmirəm yeyir onu ya yox,amma yüz faiz sevinir.Ya milətçilər,əskərlər,onlar vətənə borcludurlar.Ona görə ölməyə hazırdırlar.Ona görə də özləri uzaq dağların başında hansısa siyasi maraqlara görə qanlarınıtökəndə arvadları qonşuluqdakı kişilərlə yatır.Vətəndaşlar dövlətə borcludurlar.Ona görə hər dəfə vergi verməlidirlər.Hətda öz evinin damında günəş batareyası qoyub elektiriki özün istehsal edib dövlətin işığını işlətməsən də ona görə səndən vergi alacaqlar.Çünkü sən onların günəşindən işıq götürürsən. Görürsünüz biz həyata nə qədər borcla gəlmişik? Amma izahlı lüğətdə BORC sözü belə izah olunur. “Kimdənsə xahiş olunub alınan və vaxtında qaytarılacağı haqda söz verilən mal”. İndi gəlin baxaq-biz doğulanda kimdənsə kimdənsə xaiş etmişik? Mənim yadımda gəlmir. Yox.Elə bir şey olmayıb.Qaytarılması danışılmayan bir şey isə hədiyyədir.Hədiyyə bizə məxsusdur
Yoxsa biz doğulanda demişik ki,bizi saxlayın,bizdə sizə borcumuzu qaytaracayıq? Bizi heç kimdən asılı etmir. Hədiyyəni biz qaytarmaq məcburiyyətində deyilik. Təsəvvür edin ki, sizə kimsə hədiyyə verir. Bir il sonra onu geri istəyir. Siz o adama necə baxarsınız? Mən deyərəm ki, gicdi yəqin.
İndi də elədir. Hamı bizə nə isə verir və bizi borclu çıxarır. Amma mən deyirəm. BİZ HEÇ KİMƏ BORCLU DEYİLİK, ÇÜNKİ HEÇ KİMDƏN BORC İSTƏMƏMİŞİK.
Həyatımızı necə istəyiriksə elə də yaşayaq. Heç bir kontrakt yoxdur. Hətta ən qeyri-demokratik məhkəmə belə bizi cəzalandıra bilməz. Çünki hər bir “sənə filan şey veriblər” cümləsinə cavabınız var- “verməzdilər, xahiş etməmişdim”.
Bu mövzunu çox çürütmək istəmirəm onsuzda hərə öz fikrində qalacaq. Sadəcə mən demək istəyirəm ki, məni borclu çıxartmasaydılar həyatımda daha çox risk edib daha çox şey qazana bilərdim.
P.S Qaraqanin "A" kitabindan olsa da men internetden hansisa saytdan goturmushem.Dedim belke bezileri oxumuyub.Amma eminem ki burada da hech kim oxumayacaq chun ki hech kim girmir!!!